MAHKUM HÜKMÜ KABUL EDENE KADAR MAHKEME SONA EREMEZ!

MAHKUM HÜKMÜ KABUL EDENE KADAR MAHKEME SONA EREMEZ! Rüyamda böyle haykırıyordum. Sokrates’ i, tanımadığım bir arkadaşı ve beni mahkemeye vermişlerdi. Sokrates ve o arkadaş bir masanın iki ucunda sessizce oturuyordu. Mahkeme salonuna ben getirildim ve söz almadan konuşmaya başladım. “İki dostum devlete ihanet ettiği için suçlanıyor, bense şahsi bir meseleden buradayım. Bu demek ki devlete karşı bir suç işlemediğimi kabul ediyorsunuz. Fakat ben bir adamın devlete karşı suç işlemeden bir adama karşı suç işleyebileceğini kabul edemiyorum. Bu durumda ya bu adama karşı da bir suç işlemedim ya da devlet kendini bireyden ayırarak bir suç işliyor.” Söylediğim şey kabul edilmedi ve mahkeme sonucunda üçümüz de hüküm giydik. Sokrates çıktı ve önce mantık sonra da matematik dersi aldığından sonra ikisini de bırakıp hukuk öğrendiğinden bahsetti. Daha sonra söylediklerini hatırlayamıyorum. Nihayet son sözlerimi söylemem için sıra bana geldi. ” Mahkemenin hükmünü adil bulmuyorum, bu yüzden mahkeme devam etmeli. Çünkü mahkum hükmü kabul edene kadar mahkeme sona eremez.” Bu sözüm üzerine salondan uğultular yükseliyor, ben de sesimi yükselterek devam ediyorum. “Çünkü bir tek kişinin olsun adaletin tecelli ettiğinden şüphesi var demektir ve bu kişi adaletin tecelli etmesi bakımından en önemli kişidir: adaletin tecelli ettiği kişi. Peki ama diyeceksiniz o kişi sırf adalet geciksin diye adaletli bir hükmü bilerek reddetmez mi o zaman. İşte ben de bunu söylemek istiyorum; böyle bir tek vatandaş yetiştirmiş bir devlet adalet dağıtamaz. Çünkü bu vatandaşı böyle yetiştirmekle o vatandaşa adaletsiz davranmıştır. Adaletsizlik yapan devletin mahkemelerinde adalete güven olmaz. Halbuki bu adaletten sonraki en önemli şeydir ve adalet olmadan adalete güven olamayacağı gibi adalete güven olmadan da adalet olamaz. Şu halde bu mahkeme ben hükmünüzü kabul edene kadar devam etmelidir. Siz adilseniz bu devlet adilse nihayetinde kabul ederim, bundan kuşkunuz olmasın.” Salondakilerin tarafıma geçtiğini hissedince ve Sokratesin ilk defa kafasını masadan kaldırıp bana baktığını görünce şu tuhaf lafı söylüyorum. ” Ben de Sokrates gibi önce mantık ve sonra aynı hocadan matematik öğrendim şimdi hukukla ilgileniyorum.” Ve alarm sesiyle uyandım.